O nas - Fryderyk Chopin

Przejdź do treści

Menu główne:

Fryderyk Chopin II,
1978, Ø 12 cm, brąz lany.
Własność Fundacji POLCANART

Wiktoria Czechowska-Antoniewska

(ur. 26 stycznia 1929 w Grudziądzu) – polska rzeźbiarka i medalierka.

Jest rzeźbiarką z 59-letnim dorobkiem artystycznym, laureatką najwyższego odznaczenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznanego w 2009 roku za całokształt pracy artystycznej.

W 2017 roku, został dokonany szczegółowy spis prac artystki dla Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Będzie on stanowić materiał do badań naukowych polskiej sztuki XIX i XX wieku. W swoim dorobku ma setki medali (od 1972 roku współpracuję z Mennicą Polską), rzeźby pełnej oraz cztery pomniki:

• Willy`ego Brandta w Warszawie

• Bronisława Radziszewskiego w Henrykowie

• gen. Stefana Grota-Roweckiego w Piotrkowie Trybunalskim

• Josepha Conrada Korzeniowskiego w Singapurze

• Tablica i portret Jana III Sobieskiego w Wiedniu. Artystka jako jedyna, dostąpiła zaszczytu jakim było odsłonięcie tablicy pamiątkowej jej autorstwa z okazji 300. rocznicy odsieczy wiedeńskiej na ścianie kościoła Augustianów w Wiedniu

W Teatrze Wielkim Operze Narodowej znajduje się wiele tablic jej autorstwa z portretami najwybitniejszych aktorów polskich i ludzi sztuki, poza tym wiele realizacji w Warszawie. Wśród nich są:

• portret Arnolda Szyfmana, Teatr Wielki-Opera Narodowa

• portret Antonio Corazziego, Teatr Wielki-Opera Narodowa

• portret Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Urząd Rady Ministrów

• popiersie naturalnej wielkości Kazimierza Dejmka, Teatr Narodowy

• portret Wojciecha Bogusławskiego, Teatr Wielki Opera Narodowa

• portret Bohdana Korzeniewskiego, Akademia Teatralna w Warszawie

• portret Aleksandra Gieysztora, Fundacja Kronenberga

• portret Wacława i Bronisławy Niżyńskich, Bazylika Św. Krzyża w Warszawie

• rzeźba Wacława Niżyńskiego, Muzeum Teatralne w Warszawie

• portret generała Stefana Roweckiego ps „Grota” w Warszawie na ul. Spiskiej 14

• portret Gustawa Holoubka w Teatrze Dramatycznym

Życie i twórczość

Jej rodzina po I wojnie światowej opuściła Kresy Wschodnie i przeniosła się do Warszawy na Saską Kępę, gdzie artystka mieszka od 1938 roku. Uczyła się w Liceum im. Marii Skłodowskiej-Curie. Studiowała na warszawskiej ASP u prof. Mariana Wnuka i prof. Józefa Aumillera. Absolutorium uzyskała w 1954, a dyplom w 1955.

W swoich pracach medalierskich portretowała m.in. aktorów oraz polskie postacie historyczne. Brała udział w ponad 200 wystawach krajowych, a jej dzieła znalazły się w 12 muzeach polskich, 14 zagranicznych, w tym w zbiorach watykańskich. Jest m.in. autorką tablicy z brązu na pomniku Willy’ego Brandta w Warszawie (2000) oraz medalionu z podobizną Andrzeja Frycza Modrzewskiego w sali obrad Rady Ministrów. od lat 50. XX wieku, reprezentują ekspozycje w licznych miejscach geograficznych i kulturowych, by zaznaczyć tylko fragment mantry: „1959 FIDEM Wiedeń, 1963 FIDEM Haga, 1965 FIDEM, Ateny, 1967 FIDEM Paryż, 1968 FIDEM Nancy, 1969 Szwajcaria (UNICEF), 1969 Budapeszt, Arezzo – Milano (…), 1970 Hawana (…), 1978 New Delhi (…), 1979 Lizbona, 1981 Caracas, 1982 Riazań, (…) 1985 Damaszek (…), 1987 FIDEM Colorado Springs (…), 1999 Warszawa, Muzeum Teatralne, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie bliska artystce instytucja kultury, posiadająca w przestronnych wnętrzach „corrazziańskich” imponujący zbiór różnorodnych jej dokonań przestrzennych. Artystka ujęta jest w istotnych wydawnictwach międzynarodowych, by przywołać tylko: The world who’s of women [Cambridge, England]; The International Directory of Distinguished Leadership [North Carolina, USA 1992/1993], Allgemeines Kunstlerlexikon [Leipzig 1999]; jest m.in. członkinią Międzynarodowego Stowarzyszenia Sztuk Plastycznych AIAP oraz Międzynarodowej Federacji Sztuki Medalierskiej FIDEM. Artystka wyznaje: „kiedy przyjechałam jako komisarz polskiego medalierstwa do Wenezueli, do Caracas, Alvanerga [Minister Kultury Wenezueli] (…) był oszołomiony tak wysokim poziomem, bo nie wiedział, że medal także jest dziełem sztuki. I nagle uświadomił sobie, że mogą być przedstawienia także abstrakcyjne, portrety – ogromny wachlarz możliwości (…)

Odznaczenia

1978 – Złoty Krzyż Zasługi

1986 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

2009 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Aleksander Czajkowski-Ładysz – bas jest śpiewakiem obdarzony wyjątkowo pięknym, ciepłym i „ciemnym" potężnym głosem basowym. Odziedziczył go po ojcu Bernardzie Ładyszu. Mama Zuzanna Czajkowska dziennikarka wpoiła szacunek dla słowa i zainteresowanie dziennikarskie. Absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie. Studiował śpiew pod kierunkiem wybitnego polskiego śpiewaka Michała Szopskiego. W 1981 roku zaczyna pracę w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. Głos młodego śpiewaka szybko doceniono. Ówczesny dyrektor Teatru Wielkiego, Robert Satanowski powierzył mu szereg partii w nowych operach m.in. Kucharki w „Małym Dworku" Z. Bargielskiego, Czekisty w „Mistrzu i Małgorzacie"
R. Kunada, Subiekta w „Manekinach" wg. prozy Brunona Schulca Zbigniewa Rudzińskiego – ten właśnie utwór Opera z Warszawy przedstawiła na wielu scenach Francji, Niemiec, Belgii, Luxemburga i Izraela. Podczas licznych podróży artystycznych zaśpiewał w niemal wszystkich krajach Europy na tak słynnych scenach jak: Teatr Bolszoj w Moskwie, Staats Oper w Wiedniu, Palais des Congrés, Champs Elysées w Paryżu, Staats Oper Berlin, Semper Oper w Dreźnie, Operze Lwowskiej, koncertował min. w Narodowej Filharmonii w Kijowie, Tarnopolu czy Winnicy na Ukrainie, na stałe współpracuje i koncertuje w Kanadzie. Debiutował w Telewizji Polskiej w cyklu „Młode Talenty", a także na Festiwalu im. S. Moniuszki w Kudowie Zdroju. Od wczesnych lat związany był - prawie rodzinnie - z Marią Fołtyn, co zaowocowało zaproszeniem do udziału w wielu realizowanych projektach muzycznych przez Marię Fołtyn a debiutował w „Hrabinie” Stanisława Moniuszki w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej. Na prośbę Marii Fołtyn w 2006 roku powołał w Kanadzie Oddział Stowarzyszenia Stanisława Moniuszki.

W 2000 roku stworzył prywatną instytucję MAŁĄ OPERĘ – dającą szereg koncertów w prestiżowych salach stolicy, a latem w plenerach. Aleksander Ładysz ma w dorobku wiele bardzo ważnych opracowań i inscenizacji. Zorganizował ponad 500 koncertów i imprez artystycznych. W 2003 roku przyjął propozycję współpracy z największym dziś w Europie zespołem wojskowym – Reprezentacyjnym Zespołem Artystycznym Wojska Polskiego, jako menedżer i solista. Jest autorem i realizatorem festiwalu Wojsko Dzieciom oraz nowego festiwalu Międzynarodowego Festiwalu Kompozytorów Polskich, którego pierwsza edycja odbyła się w październiku 2006 r. Co roku organizuje charytatywne koncerty z okazji Światowego Dnia Chorego, który przypada 11 lutego, zapraszając wielu wybitnych artystów do udziału. Koncertuje w Polsce i za granicą. W 2005 roku wykorzystał pomysł kontynuowania dorobku Ojca zakładając zespół POLSKIE TRIO z repertuarem polskim – narodowym i patriotycznym. W 2006 roku, podczas III Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga w Krakowie. Aleksander Ładysz został nagrodzony Złotym Liściem Retro za wyjątkowe propagowanie wartości artystycznych i patriotycznych w cyklu koncertów „To Polska właśnie” Jest również pomysłodawcą i organizatorem Letnich Muzycznych Ogrodów na Frascati, a w 2007 roku w ArtParkach na dziedzińcu Muzeum Wojska Polskiego. W roku 2007 opracował dwa nowe projekty Praskie Czwartki Muzyczne oraz Śpiewnik Dialogu Międzykulturowego. Jest organizatorem, konferansjerem i wykonawcą wielu okazjonalnych koncertów dla różnych środowisk i organizacji w Polsce i za granicą z najwybitniejszymi artystami. Ma w repertuarze i wykonuje każdy gatunek muzyki od arii, pieśni, musical po współczesne piosenki, a nawet pop. Bo nie tylko czaruje widza głosem, ale prowadzi, recytuje, nawiązując dialog ze słuchaczami. Śpiewa z serca i duszy, a ideą tych koncertów jest wspólne muzyczne biesiadowanie. Od roku 2006 mieszkał w Montrealu, a od 2009 roku założył w Kanadzie agencję artystyczną POLCANART MANAGEMENT, której celem jest promocja polskiej i narodowej kultury oraz wspieranie artystów polonijnych. W roku 2010 podjął współpracę z Krynicą Zdrój organizując koncerty na rzecz powodzian, koncerty Papieskie, jest autorem pierwszego i kolejnych w Krynicy Koncertów Noworocznych. Jest autorem pierwszego w Polsce programu „Kolacja z Ewą” czyli Ewa Wachowicz i Aleksander Ładysz w mariażu kulinarno muzycznym oraz reżyserem i autorem cyklu pt. „Powróćmy do Patrii” w willi Jana Kiepury przy odrestaurowanym z inicjatywy A. Ładysza zabytkowym fortepianie Jana Kiepury. Założył i został redaktorem naczelnym Gazety Krynickiej. Od 2015 roku jest założycielem, fundatorem i prezesem Polsko - Kanadyjskiej Fundacji „Niezależny Fundusz Kultury POLCANART” działającej na rzecz szeroko pojętej promocji kultury w Polsce i na Świecie. W roku 2017 zainicjował i założył przy Fundacji POLCANART Społeczny Komitet Obchodów 200 rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki, skupiając w nim wiele wybitnych postaci życia kulturalnego i społecznego. Jest autorem międzynarodowego projektu Moniuszko 2019 oraz organizatorem koncertów, spotkań i wystaw moniuszkowskich na świecie. Z duża pasją projektuje grafikę użytkową, gazetową i strony internetowe. W chwilach wolnych stara się pisać o szeroko pojętych tematach związanych ze sztuką i kulturą. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polski i Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy IFJ. Udziela się społecznie wspierając ważne dla naszej kultury wydarzenia. Pasją artysty są podróże, nurkowanie i nowe technologie

Home | Sklep | O nas | Kontakt | Ogólna mapa witryny

STRONY

Fundacją Niezależny Fundusz Kultury POLCANART

Adres: Plac Inwalidów 10/50, 01-552 Warszawa

KRS: 0000563759 NIP: 5252627959,

tel. +48 728 98 144,

email:medal_chopin_polcanart(at)wp.pl